Puxte: Carl Gustav Jung, gelemperî bi xebatên xwe yên li ser psîkolojîya analîtîk tê nasîn, wî bi nêrînên xwe yên li ser derhişê hevpar û arketîpê hewl daye sembolên gerdûnî yên di xewn û mîtên mirovahîyê de veşartî mane, eşkere bike. Şopînerê wî, Joseph Campbell jî di nava wê sembolîzma hevpar de bala xwe daye ser arketîpa “leheng”ê û vegotina hevşibînên honakî yên di çîrokên gelêrî de bicîbûyî wek “monomît” pênase kirîye. Çerxa monomîtîk, qonaxên lehengê yên veqetîn, kemilîn û vegerînê ku di çîrokên gelêrî de mîna hev in, îfade dike. Têgehên derhişê hevpar, arketîp û monomît ji zû de ye di tehlîlkirina berhemên wêjeyî de tên bikaranîn. Em ê hewl bidin di vê xebatê de yek ji wan çîrokên gelêrî ya bi navê “Meymûn Xanim û Mîrze Memûd” wê di peywenda teorîya monomîtê ya Joseph Campbell de tehlîl bikin.
Peyvên Sereke: Joseph Campbell, monomît, arketîp, “Meymûn Xanim û Mîrze Memûd”
