Puxte: Têkelbûna rastîyên jîyanê li gel kevneşopîyan, bawerî û xeyalên ji hed-derbaskirî yên xelkên devera Karayîbê, ku pêkhateyek bû ji bawerîyên koleyên reş ên Efrîqayê li gel çermsorên berî Kolomb, bû sedema peydabûna şêwaza realîzma efsûnî. Lê belê ji ber mensûbbûna vê dibistanê bi Amerîkaya Latîn û Gabriel Garcia Marquez, çênabe ku ev şêwaz tenê taybet bi vê deverê bê zanîn; ji ber ku hin goşe ji rehên ewil ên vê şêwazê divê di nav edebîyata rojhilat de bo nimûne di edebîyata herêmî ya Îranê de lêgerîn lê bê kirin. Di heman çarçoveyê de Hinara Dawî ya Dinyayê yek ji profesyoneltirîn romanên Kurdî ye ku Bextîyar Elî hewl daye ku wê di çarçoveya realîzma efsûnî de berpêş bike. Lewma ev nivîsar dê çawanîya bikaranîna teknîkên şêwaza realîzma efsûnî di vê romanê de rexne û lêkolîn bike. Encamên ewil ên lêkolînê nîşan didin ku Hinara Dawî ya Dinyayê romanek e ku tê de gelek ji hêmanên realîzma efsûnî bi kar hatine û nivîskar bi jêhatîbûneke temam û dûr ji her cure daraz û alîgirîyê, rastîyên girîng û kûr ên civaka xwe di atmosfereke xeyalî û nenas de teswîr kirine bi awayekî ku xwîner di teşxîsa dinyaya real û surreal de rastî guman û dudilîyê dibe û di vê navberê de hin dîmenên nû li ber çavê me vedibin ku di wan de jîyaneke îdeal û dûr ji alîgirîyên zordarane û faşîst hatîye teswîrkirin.
Peyvên sereke: Realîzma efsûnî, roman, Bextîyar Elî, Hinara Dawî ya Dinyayê